وی افزود: سینمای ایران مع الاسف می توان گفت سینمایی است به نام سینمای تهران که ما تعمیمش می دهیم به سینمای ایران، بزرگترین مشکلش این است که بازنمایی زندگی ایرانیان را ندارد و فقط به قشر خاصی از تهرانی ها می پردازد و شرایط مطلوبی در آن نمی بینیم.
عرب ادامه داد: سینمای ما توصیف ناقصی از برخی شرایط موجود را دارد و همین و بس، توصیه ما به دوستان سینمایی این است که اگر به ظهور و منجی و مهدویت هم باور ندارید به یک شرایط مطلوبی که باور دارید همان دنیای آرمانی خود را برای تماشاگر به تصویر بکشید تا حرکت ایجاد شده و افق ترسیم شود. من احساس می کنم مسئولان سینمایی ما ابتدا باید به یک لایه از حرکت برسند و آنوقت است که می توانند کاری کنند.