روی پوست شهرری!

روزانه تعداد زیادی از کودکان (غالبا اتباع)، به جای نشستن سرکلاس، در سطح شهر به دنبال پیدا کردن لقمه ای نان در میان زباله ها می چرخند. با کیسه هایی که گاهی اوقات حجم آن از جثه آنان بزرگ تر است.

هر روز تعداد زیادی از کودکان و نوجوانان (که اغلب آنها از قشر اتباع افغانستانی هستند)، به جای نشستن سرکلاس درس، در سطح شهر به دنبال پیدا کردن لقمه ای نان در میان زباله ها می چرخند.

این کودکان معصوم کیسه هایی بزرگ حاوی ضایعات را بر دوش خود می کشند که گاهی اوقات حجم آن از جثه آنها بزرگ تر و تحمل بار آن سنگین تر است.

چهره معصوم آنها خود یک کتاب است و در چشمانشان یک دنیا معصومیت از دست رفته می بینید؛ «کراواتی های مدعی دفاع از حقوق بشر»، باید در کوچه پس کوچه های تهران به دنبال حقوق از دست رفته بشریت بگردند؛ حقوق بشری که با انفجار مدارس در کابل و غزه و شهادت مظلومانه کودکان و نوجوانان به دستور خود آنان، باعث مهاجرت این کودکان و خانواده هایشان به سرزمین های دور شده اند.