دهه کرامت از بهترین زمان‌ها برای شناخت امام رضا (ع) و فاطمه معصومه (س) است
به گزارش خبرنگار بسیج، مسئول نمایندگی، ولی فقیه در ناحیه بسیج دانشجویی استان در جشن میلاد امام رضا (علیه السلام) که به همت بسیج دانشگاه صنعتی شاهرود و هئیت فاطمیون دانشگاه برگزار شد گفت: دﻫﻪ ﮐﺮاﻣﺖ ﯾﺎدآور ﻋﺎﻟﯽ ﺗﺮﯾﻦ و ﭘﺮﻣﻌﻨﺎﺗﺮﯾﻦ ﻋﻼیق ﻣﻬﺮ و وﻓﺎی ﯾﮏ ﺧﻮاﻫﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﺷﺎﻣﺦ اﻣﺎم و ﻣﻘﺘﺪا در ﻗﺎﻣﺖ ﯾﮏ ﺑﺮادر دﻟﺒﻨﺪ اﺳﺖ و ﻣﻈﻬﺮ ﺗﻤﺎم اﯾﺜﺎر و ﻋﺸﻖ ﮐﺎروان ﺧﺎﻧﺪان رﺳﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺮدﮔﯽ ﺣﻀﺮت اﻣﯿﺮ اﺣﻤﺪﺑﻦ ﻣﻮﺳﯽ ﻋﻠﯿﻬﻤﺎ اﻟﺴﻼم، اﻣﯿﺮ ﺟﺎوداﻧﻪ ﻋﺸﻖ و وﻓﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻣﺎم، ﺑﺮادر و وﻟﯽ اﻣﺮ اﺳﺖ.
حجت الاسلام آجودانی افزود: در سخنی از امام صادق (علیه السلام)، سه ویژگی به عنوان نشانه‌های «کرم» معرفی شده است: «ثلاثة تدل علی کرم المرء: حسن الخلق و کظم الغیظ و غضّ الطرف» خوش خلقی و فرو خوردن خشم و چشم پوشی از اشتباهات دیگران. او ادامه داد: روایتی از امام علی (علیه السلام) نقل شده که فرمود: «کرم آن است که انسان بر زبان خود، مسلط باشد و به دیگران احسان نماید.» مولای موحدان علی (علیه السلام) در کلامی، ویژگی فرد کریم را با عبارتی دیگر بیان فرموده است: «الکریم من یعفو مع القدرة و یعدل مع الأمرة و یکفّ لسانه و یبذل احسانه» کریم کسی است که در حال اقتدار، از خطای دیگران بگذرد و زمانی که حکومت در دست اوست، به عدالت رفتار کند و زبانش را نگه دارد و به دیگران نیکی کند. گرچه هر یک از این گوهر‌های خزانة کرامت، ظاهراً به گونه‌ای متفاوت، وصف کریم و کرامت را بیان فرموده، ولی می‌توان به اتفاق آن‌ها در یک امر دست یافت که نیکو است آن وجه اتفاق و اشتراک را نیز از خود حضرت بشنویم. آجودانی تصریح کرد: آن امام همام (علیه السلام)، در گفتاری کوتاه به آن اشاره فرموده: «الکرم نتیجة علوّ المهمة» کرم، ثمره و نتیجة بلندی همت انسان است و چه نکته زیبایی در این کلام کوتاه نهفته است. بلند همتان، کریمان تاریخ اند و بلند همت، کسی است که زبانش رها و بی مهار، غضبش خروشان، گذشتش در حال ضعف و حکومتش همراه با ظلم و تبعیض و ستم به زیر دستان نباشد. از مرز‌های الهی نگذرد و مرتکب محرمات نشود و در برطرف کردن نقص و عیب خود تلاش کند و خوش خلق و نیکوکار باشد.
مسئول نمایندگی، ولی فقیه در ناحیه بسیج دانشجویی استان اضافه کرد: شاید بتوان استنباط نمود که در مکتب انسان کامل، مراد از کرم، نیکی و احسان به بشریت است که در دو قالب ظهور می‌کند: نیکی به دیگران با بذل و بخشش به آن‌ها و نیکی به خود با نگه داری زبان، دوری از گناه و پاکی از نقایص روحی که با نگاهی دقیق، این هم نوعی دیگر از احسان به دیگران است، آن گاه که جامعه از آلودگی و گناه پاک شود، بخل و ظلم و ستم و تبعیض رخت بر می‌بندد و کرم به معنای واقعی تحقق خواهد یافت.
