از گندم ری تا ائتلاف شیطان
قزوین_محرم و صفر سالهای قبل، روضه‌های مجسم دورتر بود از یک باریکه‌ی مظلوم آن سر دنیا تصاویرش به دستمان می‌رسید و دلمان را خون می‌کرد. امسال هر طرف را نگاه می‌کنم یک روضه‌ی مجسم است. امسال از کربلای غزه و ایران می نویسم با پرچم سرخ حسینی و زمین داغ کربلا که تا ظهور منجی جنگ حق باطل را تجربه خواهد کرد چه عاشورایی شد امسال! همه مردم با پرچم ایران و اسلام ناب محمدی و عاشورا به میدان آمدند یاد خیبر و خندق را زنده کردند و بر ویرانه های اورشلیم حیفا و تل آویو رجز خوانی کردند گویا سپاه مالک اشتر آمده است!
مثلا زهرای سه‌ساله که روی دوش ِ عمو حاجی‌زاده‌ی علمدار، آرام گرفته تابوت کوچک ِ رایان قاسمی شهادت‌های خانوادگی راستش توان ِ فکر کردن به مادران شهید را ندارم اما می دانم که خدا صبر و بردباری را به خانواده شهدا هدیه داده است فردا باید فریاد بزنیم ما سرباز حسینیم و پاسدار پرچم عاشورا تا دنیا بداند شیعه واقعی پیروز به دنیا می آید و پیروز از دنیا می رود در این مکتب که مرگ را با پشت به زمین زده است شکست معنایی ندارد.
چادرم را می‌کشم روی صورتم و برای شهید کربلا و مادرش و خواهرش اشک می‌ریزم.نماز ظهر عاشورا اقامه می‌شود. حسین علیه‌السلام چه رنجی کشید تا این نماز ظهر عاشورا به ما برسد. به ما که این سر دنیا، طرف درست تاریخ بایستیم تا حواسمان باشد، حسین زمانمان را تنها نگذاریم. کودک دو سه سالهای چادر را از صورتم می‌کشد. نگاهش می‌کنم و لبخند می‌زنم. پیشانی‌اش خیس عرق شده. سرم را می‌چرخانم و بچه‌های قد و نیم قد را می‌بینم که از شدت گرما پناه برده‌اند به پنکه‌های مه‌پاش. یاد کودکان تشنه و صحرای داغ کربلا، داغِ دلم را تازه می‌کند.
با خودم فکر می‌کنم: "چه می‌شود که آدم‌ها صلاح و صواب را گم می‌کنند؟" جواب ساده است: "یک لحظه‌ی خطیر! سر گندم ری، لج و لج‌بازی قدرت یا بی بصیرتی." باید بصیرت داشت گاهی امام را با وعده گندم ریاست تنها گذاشتند همان پیشنهادی که ابلیس به آدم و حوا داد تا از بهشت رانده شدند در واقعه کربلا نیز ابلیس با وعده گندم ری تیغ به صورت فرزند رسول الله(ص) و امام معصوم کشید!
سر قرآن ناطق را بریدند اما در برگی از تاریخ به کاغذ پاره های که روی نیزه بود تعظیم کردند به دور از بازی‌های دنیا باید در موضع حق اتحاد داشت. باید غیرت داشت. این زن و بچه‌ها که امروز زیر آفتاب ظهر، روبروی مسجد برای مولایشان عزاداری کردند، جایشان زیر سایه‌ی ساختمان نوساز مهدیه بود.
حتما رزقشان این بوده که ظهر عاشورا، اینجا باشند و کودک شیرخوار بی‌تاب از گرما ببینند. روضه‌های مجسم یعنی آن‌قدر شبیه روضه بشوی که مصیبت حسین علیه‌السلام و فرزندانش و یارانش برایت تداعی شود سهم شیعه از دنیا شهادت با خط سرخ حسین است و سهم شیعه و کودکانش سربازی شش ماهه تا پیرمردی ۷۰ ساله و ۹۰ ساله است من رایان قاسمی را دیدم سرباز دوماهه کوچکتر از علی اصغر(ع) در این دیار فراوانند حبیب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه! ما ایستاده ایم بر این خون که رسوا می کند شمشیرهای شیطان را!!
نویسنده فاطمه رهنما
انتهای پیام/۱۰۰۲/
