کشف سیزدهمین نگارکند عیلامی ایذه
مهدی فرجی با بیان این‌که نگارکندهای عیلامی از مهمترین یادگارها و مستندات برجای‌مانده از این دوره بسیار کم‌شناخته به شمار می‌روند که در مناطق بلند خوزستان و فارس شناسایی شده‌اند، گفت: بیشترین نگارکندهای این دوران، در شهر ایذه و در محوطه‌های اشکفت‌سلمان، کول‌فرح، خونگ‌اژدر و شهسوار واقع شده‌اند.
مدیر پایگاه میراث‌فرهنگی آیاپیر ادامه داد: با وجود این، همچنان احتمال کشف نگارکندهای عیلامی و الیمایی در آینده نیز وجود دارد که بر همین اساس از چندی پیش گزارش‌های بومیان محلی و سایران حاکی از وجود یک نگارکند بسیار کوچک و آسیب‌دیده در کوه‌های الهک ایذه حکایت داشت.
او افزود: از بیم تخریب و از بین رفتن این نگارکند، برای بررسی و درستی موضوع، گروهی از باستان‌شناسان پایگاه میراث‌فرهنگی آیاپیر از جمله اینجانب، ایوب سلطانی، فرزاد نجفی و حسین فیضی که در منطقه بخش مرکزی نیز فعالیت‌های بررسی میدانی داشتند به منطقه عازم شدند و توانستند این نگارکند جدید را شناسایی و مقدمات ثبت در سیاهه آثار ملی و مقاله تخصصی آن را فراهم کنند.
فرجی تصریح کرد: این نگارکند، شاهی را نشسته بر تخت نشان می‌دهد که دست راست خود را به حالت نیایش بالا آورده و بلندای آن چیزی در حدود ۲۵ سانتیمتر است.
او با اشاره به این‌که به سبب ویژگی نامناسب سنگ کنگلومرا، این نقش مدت‌های مدید ناشناخته مانده و فرسایش بسیار یافته است افزود: این نقش همانند شاهان نشسته بر تخت در شهسوار و خونگ‌اژدر ۱ است و بنا به مطالعات انجام‌شده که به زودی انتشار خواهد یافت، قدمت آن به دوره عیلام قدیم می‌رسد.
مدیر پایگاه میراث‌فرهنگی آیاپیر یادآور شد: به دلایل احتمال تخریب این نگارکند، فعلاً از بیان مکان دقیق آن خودداری شده است
