اولتیماتوم یمن و فرصت آخر برای انسانیت

به گزارش خبرگزاری بسیج لرستان، علی لرستانی، مسئول امور روحانیون نمایندگی ولی فقیه در سپاه حضرت ابوالفضل (ع) لرستان در یادداشتی صریح و کوتاه نوشت؛ سه روز؛ همین‌قدر صریح، همین اندازه کوتاه و پرطنین.

یمن، قلب تپنده مقاومت منطقه، بار دیگر دست بر ماشه گذاشته است—این بار نه برای دفاع از خاک خود، که برای شکستن محاصره غزه. نه از سر جنگ داخلی یا انتقام؛ بلکه برای عدالت، برای وجدان بشری و برای نان و آب کودکانی که حتی زیر آوار، به امید نشسته‌اند.

یمن رسماً اعلام کرده؛ اگر تا سه روز آینده مسیر ارسال غذا و دارو به غزه باز نشود، تنگه راهبردی باب‌المندب را بر روی تمام کشتی‌های جهان خواهد بست.

این یعنی یک هشدار رسمی به امپراتوری‌های دروغینی که جهان را به گروگان منافع نفتی و کشتیرانی گرفته‌اند. یعنی ایستادن در برابر سیستم جهانی ظلم، نه با نطق‌های بی‌اثر و بی‌نتیجه، بلکه با عملیاتی‌ترین زبان قرن بیست‌ویکم: زبان قدرت.

کودکان تشنه و محاصره‌شده غزه امروز شاید لبخندی نیمه‌جان بزنند؛ نه از رسیدن کاروان‌های بشردوستانه، بلکه از خبر مردانی که در آن‌سوی دریاها برایشان غیرت خرج کرده‌اند.

مردانی که با شکم‌های گرسنه، اما دل‌هایی به وسعت تاریخ اسلام، وعده آب داده‌اند؛ وعده‌ای که در عاشورا بریده شد، اما در غزه شاید دوباره جاری شود.

یمنی‌ها فرزندان انقلاب‌اند؛ نه انقلابی با تابلو و سند، بلکه انقلاب فطرت، مظلومیت و مردانگی.

کجایند آن‌هایی که خود را نگهبان حقوق بشر می‌دانند؟ کجایند نهادهای به‌اصطلاح بین‌المللی که برای سگ‌های زخمی بیانیه صادر می‌کنند، اما در مقابل گرسنگی هزاران کودک فلسطینی، دهان‌شان بسته و قلم‌شان شکسته است؟

یمن حرف آخر را زده است—سه روز بیشتر باقی نمانده.

این مهلت نه صرفاً اولتیماتوم نظامی، که فرصتی است برای انسانیت تا ثابت کند هنوز زنده است و نفس می‌کشد.

یمن مقاوم نشان داد که مقاومت مرز نمی‌شناسد، نژاد و مذهب نمی‌شناسد؛ از صنعا تا صعده، از باب‌المندب تا خانیونس، یک امت، یک فریاد و یک آرمان هستند.

اگر وجدان بشر این‌بار هم در آزمون غزه مردود شود، باید منتظر شعله‌ای باشد که از یمن برمی‌خیزد و خاکسترش کل نظام جهانی ظلم را در بر خواهد گرفت.

شاید سه روز آینده سرنوشت آب‌های جهان را تعیین کند؛ شاید ثابت کند وجدان انسانی اگر سلاح مادی ندارد، دست‌کم برادری دارد که برایش جان می‌دهد.

یادمان باشد: هر قطره آبی که از باب‌المندب عبور می‌کند یا خواهد کرد، باید از مسیر غزه گذشته باشد؛ وگرنه این جهان دیگر جهانی انسانی نخواهد بود.

انتهای پیام /