سیمای نوروز در آیینه نیاکان ما
به گزارش خبرگزاری بسیج ایلام، نجابت نوروز و عزت و آیین عیدانه اش، ارث گذشتگان و امانت آیندگان است که در میثاق ملی، مائده معنوی و جاذبه جهانی این آب و خاک عزیز چون آفتاب عالم تاب می‌درخشد و همه جان‌های پاک را به تمنای خود فرامی‌خواند.
در یک محاسبه علمی، نگاره نجومی و اعتدال بهاری خوان خورشید در حرکتی هیجانی با گذر از ابتدای «برج حمل» استوای زمین را قطع و توازن شب و روز را ممزوج و متناسب می‌کند.
عیدنوروز در صحیفه سبز نیاکان ایرانی و بزرگان ایلامی ما یک میراث ناملموسِ معطر است که جلالت و جاودانگی آن در سازمان یونسکو به اثبات و احصا رسیده و با تن پوشی تازه از حریر سبز و سرخ و سپید و باغی از برکت و بهروزی، زایش، رویش و تابش و نوازش را تقدیم بندگان خدا می کند.
استان ایلام قطعه ای از پازل پاک ایران است که همانند دیگر نقاط و نواحی، دارای سبک و سلوک و شیوه و شاخصی متعین در آیین و مراسم شادی و شیون به ویژه عید باستانی نوروز است که هجره دل و اندرون قلب و تراوشات فکر خود را در آن فضا به جهش و جولان درمی‌آورند و هیچ شباهتی با اراجیف و ابتذال و ویرانی و و لنگاری اجانب نیز در کرانه‌های کرامت آن پیدا نیست.
خانه تکانی و سبزه رویانی، نظافت و نور افروزی، شادی و شورانگیزی، طراوت و طهارت و ملاقات و مباشرت، نماد نوروز در بی‌کرانه‌های تاریخ مردم متمدن استان ایلام است.
در پگاه پدران و نایره نیاکان ایلات ایلام «آب و آیینه، سبزه و سکه، سنجد و سَمَنو، سیر، سماق و سرکه» به عنوان تحفه و تولد، شیرینی و شیفتگی، صبر و سلامتی و نُمُو و نورانیت برای زندگی در سال جدید است و از هر نوع تجاهل و تخاصم، بدی و بد اخلاقی و اختلاف و اختلاط بری و رویگردان است.
نوروز در فرهنگ کردی مشحون و مملو است از رحمت و روشنی، رقص و رفاقت و اتفاق و اتحاد اجتماعی. رقص کردی (هلپرکه) آرمان و امانت نیاکان ماست و هیچ نگاه و نگرش و پندار منفی نسبت به اصل آن وجود ندارد، زیرا این سنت سالم و ثابت منشأ شور است و شادکامی و غلیان روح و نماد نیرومندی.
«لوسین» شاعر معروف هندی در قرن دوم میلادی معتقد است که رقص با دنیا زاده شده و در تمام نمایش‌های پرانرژی عامل وحدت و رابط بین زمین و آسمان است.
در آموزه‌های تصوف نیز رقص و سماع به عنوان مجرای شریعت و طریقت و حقیقت تعریف شده و با جلفی و جلوه فروشی و جاذبه جنسی در تقابل و تعارض است.
دکتر «قطب الدین صادقی» استاد دانشگده هنر دانشگاه تهران معتقد است که «نسبت دادن ابتذال و اجبار و انکار و عرض اندام‌های جنسی زنانه به رقص کردی ظلمی ناروا به این فرهنگ اصیل است، زیرا که این هنر و باور مقدس اساطیری با شور و شهوات جنسی منافات داشته و اثرهای سازنده روحی و ماورایی آن اثبات و آشکار شده است.»
وی با تجلیل از مکانت و موسیقی کردی، تاکید می‌کند که «رقص و پایکوبی کردی یک جهش موزون فیزیکی شوق برانگیز آیینی است که نماد یک مرام ماندگار و تبیین یک جهان بینی پاک را به نمایش می‌گذارد.»
بنابراین در جغرافیای جذاب، ساحل سوابق و نجابت نوروزی ایلام و ساکنانش با گویش‌های شیرین و اشتیاق آور کردی، لکی، لری و عربی به جز «آرایش و عیادت، دهش و دادگری، گلاب و گل افشانی، لباس و لطافت بومی، موسیقی و مهمان نوازی سنتی و کیمیا و کرامت» هیچ گونه آواز و آوای عبری، آموزه و آورده عثمانی و عَلَم و آثار اجنبی و انگلیسی در آن وجود ندارد.
عادات و افکار اجتماعی و فردی، خصلت‌های خانوادگی، آرمان‌های ارزشی و هنجارهای حاکمیتی مردم متدین و مرزدار استان ایلام سرشار است از قدرت و قداست، هویت و هدایت، وقارو و زانت، شور و شرافت و عاری از هرگونه هجویات و هرزگی و بدی و بی بند و باری است.
ما را اعتقاد بر این است که بی‌حجابی و بد اختری و حرامی و حرمت شکنی با هر بزم و بهانه بلاخیز، هم دون جوانمردی و هم نامرادی و نامردمی نسبت به فخر و فرهیختگی و فرهمندی ایران و ایلام است.
آنهایی که لباس پیاده نظام دشمن برتن کرده و هرازگاهی با حربه فیک و فریب و نیرنگ و نارو، ناقوس ناسازگاری را به صدا درآورده و خود را سفیر صادق و طرفدار تفریح و تنوع مردم معرفی می‌کنند، اندکی تفکر نمایند و فرهنگ و هنر و پاکی و پوشش ایلام را با اهداف اجانب و آسیب‌های آن طرف آب آلوده نکنند و افتخارات چندهزارساله آوردگاه ایثارگران و مشهد شهیدان را نیز خدشه‌دار ننمایند چون آیین‌های ملی و منطقه‌ای ایلیاتی این مرز و بوم با خون و خصلت شهیدان و ایثارگران شریف عجین و آغشته شده و در جان و روان جا دارد.
بنابراین رسم و روش و عادات و آیین‌های ارزشی و اجتماعی نیاکان عزیز و اصالت‌دار ما همواره مورد قبول و محل احترام آحاد مردم و هنجارهای جمعی و مورد حمایت نهادهای قانونی است و خلاف آن نیز مورد تنفر و بیزاری افکار عمومی است و راه به جایی نخواهند برد.
