نجات اقتصاد ایران ۱۴۰۴ در گرو تولید است، نه دلالی!
به گزارش خبرگزاری بسیج مازندران، درآمدی بر شعار سال به قلم سردار سیاوش مسلمی "فرمانده سپاه کربلا" را می خوانید:
رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیام نوروزی سال ۱۴۰۴، بر ضرورت سرمایه‌گذاری در تولید تأکید کردند و این راهبرد را به‌عنوان محور اصلی حل مشکلات اقتصادی کشور معرفی نمودند. ایشان با اشاره به اینکه آینده کشور با تلاش همگانی و سرمایه‌گذاری در تولید روشن خواهد بود، تأکید کردند که اگر سرمایه‌ها در مسیر تولید به کار گرفته شوند، از ورود آن‌ها به بازارهای غیرمولد جلوگیری شده و اقتصاد کشور از چرخه رکود و تورم خارج خواهد شد. این تأکیدات، نشان‌دهنده آن است که سرمایه‌گذاری در تولید، نه‌تنها یک گزینه بلکه یک ضرورت حیاتی برای اقتصاد ایران است.
اقتصاد ایران طی سال‌های اخیر با چالش‌های متعددی روبه‌رو بوده است. بررسی آمارهای رسمی نشان می‌دهد که نرخ تشکیل سرمایه ثابت ناخالص، که نشان‌دهنده میزان سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، ماشین‌آلات و تجهیزات است، از ۱۷۰ هزار میلیارد تومان در سال ۱۳۹۰ به ۷۲ هزار میلیارد تومان در سال ۱۴۰۲ کاهش یافته است. گر چه در سه سال دولت شهید رئیسی اتفاقات خوبی در حال شکل گیری بود اما متاسفانه ادامه پیدا نکرد و این روند باعث کاهش توان اقتصادی کشور در ایجاد ظرفیت‌های جدید تولیدی و عقب‌ماندن از توسعه صنعتی شد. علاوه بر این، ۴۰ درصد از نقدینگی کشور به سمت بازارهای غیرمولد نظیر طلا، ارز، مسکن و خودرو رفت، در حالی که سهم صنایع تولیدی کمتر از ۱۰ درصد بوده است. این آمارها نشان‌دهنده آن است که سیاست‌های اقتصادی در هدایت سرمایه‌ها به سمت تولید دچار ضعف جدی بوده و در نتیجه، تولید کشور دچار افت شده است.
در چنین شرایطی، اگر وضعیت سرمایه‌گذاری در تولید بهبود نیابد، ایران با مشکلاتی همچون رکود عمیق‌تر، افزایش بیکاری، وابستگی بیشتر به واردات و استمرار تورم بالا روبه‌رو خواهد شد. در مقابل، سرمایه‌گذاری در تولید می‌تواند دستاوردهای ارزشمندی همچون کنترل تورم، افزایش اشتغال، کاهش وابستگی به واردات و تقویت صادرات غیرنفتی را به همراه داشته باشد. رشد تولید، موجب افزایش عرضه کالاها در بازار شده و در نتیجه، تعادل بین عرضه و تقاضا برقرار می‌شود که این موضوع خود عاملی برای کنترل تورم است. علاوه بر این، افزایش سرمایه‌گذاری در بخش‌های مولد، فرصت‌های شغلی بیشتری ایجاد کرده و نرخ بیکاری را کاهش خواهد داد. از سوی دیگر، تولید قوی، پایه اصلی توسعه صادرات است و کشورهایی مانند چین با سرمایه‌گذاری در بخش تولید، توانسته‌اند بازارهای صادراتی خود را توسعه داده و وابستگی اقتصادی خود را کاهش دهند.
برای تحقق سرمایه‌گذاری مؤثر در تولید، چندین اقدام کلیدی ضروری است. نخست، باید سیاست‌های بانکی اصلاح شود و نقدینگی به سمت تولید هدایت گردد. بانک مرکزی باید نرخ سود سپرده‌های بانکی را مدیریت کند تا سرمایه‌ها از سپرده‌گذاری غیرمولد به سمت تولید سوق داده شوند. همچنین، سود تسهیلات بانکی برای تولیدکنندگان باید کاهش یابد و نظارت دقیقی بر اعطای تسهیلات صورت گیرد تا منابع مالی به سمت سوداگری و دلالی منحرف نشود. دومین اقدام، ایجاد ثبات اقتصادی و امنیت سرمایه‌گذاری است. سرمایه‌گذاران برای ورود به بخش تولید نیاز به ثبات در قوانین، مقررات مالیاتی و سیاست‌های ارزی دارند. تغییرات ناگهانی در نرخ ارز و تعرفه‌های گمرکی، مهم‌ترین مانع برای سرمایه‌گذاری بخش خصوصی است. همچنین، مبارزه با فساد اداری و کاهش بوروکراسی زائد، از جمله اقدامات حیاتی برای بهبود فضای کسب‌وکار و جذب سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی است.
علاوه بر این، ارائه مشوق‌های مالیاتی به تولیدکنندگان می‌تواند تأثیر چشمگیری در افزایش سرمایه‌گذاری داشته باشد. معافیت‌های مالیاتی برای سرمایه‌گذاری در بخش‌های استراتژیک مانند صنایع دانش‌بنیان، کشاورزی مدرن و صنایع زیربنایی می‌تواند سرمایه‌ها را به سمت این حوزه‌ها هدایت کند. همچنین، کاهش مالیات بر سود شرکت‌های تولیدی، انگیزه سرمایه‌گذاری در این بخش را افزایش خواهد داد. در کنار این اقدامات، دولت می‌تواند از طریق توسعه بازار سرمایه، منابع مالی مورد نیاز برای تولید را تأمین کند. انتشار اوراق مشارکت تولیدی، جذب سرمایه‌های خرد مردمی در پروژه‌های صنعتی و راه‌اندازی صندوق‌های سرمایه‌گذاری تولیدمحور، راهکارهایی مؤثر برای تقویت تولید هستند. همچنین، توسعه تعاونی‌های سرمایه‌گذاری تولیدی و حمایت از استارتاپ‌های صنعتی، می‌تواند بخشی از نقدینگی سرگردان را جذب کرده و ظرفیت‌های جدیدی برای رشد تولید ایجاد کند.
تحقق شعار «سرمایه‌گذاری برای تولید» مستلزم همکاری همه‌جانبه مردم و دولت است. دولت باید با اصلاح سیاست‌های پولی و مالی، رفع موانع تولید و ارائه مشوق‌های سرمایه‌گذاری، زمینه را برای جذب سرمایه فراهم کند و مردم نیز با تغییر نگرش اقتصادی خود، سرمایه‌هایشان را در مسیر تولید قرار دهند.
سرمایه‌گذاران و کارآفرینان باید از ظرفیت‌های داخلی کشور برای توسعه کسب‌وکارهای تولیدی استفاده کنند و از ورود سرمایه‌های خود به بازارهای غیرمولد خودداری نمایند.
تجربه کشورهای موفق نشان می‌دهد که با برنامه‌ریزی دقیق و اجرای سیاست‌های مناسب، می‌توان به توسعه پایدار دست یافت. چین و ژاپن، با اجرای برنامه‌های حمایت از سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی و توسعه زیرساخت‌های تولیدی، توانسته‌اند در مدت کوتاهی اقتصاد خود را متحول کنند. ایران نیز با توجه به ظرفیت‌های عظیم انسانی و منابع طبیعی، می‌تواند با جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، از این کشورها الگوبرداری کند و به یکی از قدرت‌های اقتصادی منطقه تبدیل شود. اما تحقق این هدف، نیازمند عزم ملی و سیاست‌گذاری‌های صحیح است.
سال ۱۴۰۴، سال عمل است، نه شعار. اگر دولت، تولیدکنندگان، سرمایه‌گذاران و مردم، سرمایه‌گذاری در تولید را جدی بگیرند، می‌توان آینده‌ای بدون تورم افسارگسیخته، با اشتغال پایدار و رشد اقتصادی واقعی را برای ایران رقم زد. سرمایه‌گذاری در تولید، نه‌تنها راهی برای عبور از بحران‌های اقتصادی است، بلکه مسیری برای استقلال اقتصادی، افزایش رفاه عمومی و تثبیت جایگاه ایران در اقتصاد جهانی خواهد بود. اکنون زمان تصمیم‌گیری‌های بزرگ است؛ یا سرمایه‌ها را به تولید هدایت خواهیم کرد و اقتصاد را نجات می‌دهیم، یا با ادامه مسیر فعلی، فرصت‌های پیشرفت را از دست خواهیم داد.
