سلام بر ارتش؛ سلام بر دژ استوار ایران

به گزارش خبرگزاری بسیج استان خراسان رضوی از مشهد مقدس در این یادداشت آمده است: بیست و نهم فروردین، روز ارتش جمهوری اسلامی ایران، تنها یک روز در تقویم نیست؛ انعکاس صلابت یک ملت است در قامتی استوار، با چکمه‌های خاک‌خورده اما غرورآفرین، بر خاک سرزمینی که هزار سال است زیر سایه شمشیر غیرت و پرچم باورها، ایستاده باقی مانده.

 روز ارتش، تجلی شکوه مردانی‌ست که در پادگان‌های گمنام، تنها به سوگندشان می‌اندیشند: سوگند به وطن، سوگند به مردم، سوگند به آرامش این سرزمین.

ارتش، نه فقط نیرویی مسلح، که دیواری‌ست از فولاد، پوشیده از ایمان، ایستاده در برابر طوفان‌های تهدید، در کمین دشمنانی که خوابِ تسخیر دارند، بی‌آنکه بدانند مردانی در این خاک زیسته‌اند که خوابشان هم بوی پادگان و ایثار می‌دهد.

ارتشیان، همانانی‌اند که اگر صدای رعد در مرز برخیزد، پیش از آن‌که آسمان بغرد، سینه‌ سپر می‌کنند. قهرمانانی که در لایه‌های خاموش امنیت، همچون واژه‌هایی از شعرهای بی‌نام، بی‌ادعا ایستاده‌اند؛ آن‌ها که تمرین شجاعت می‌کنند در هر صبحگاه، با گام‌هایی که کوه را به احترام وامی‌دارد.

چه بسیارند سربازانی که پدر نشدند تا پدری‌ کنند برای وطن. افسرانی که جوانی‌شان را میان دکل‌ها و دژبانی‌ها دفن کردند تا جوانان این دیار در کلاس‌های درس و خیابان‌های آرام، رؤیای فردا ببینند. ارتش، ترجمان بی‌صدای وفاداری‌ست؛ شناسنامه‌ای دارد با مُهر گمنامی، و ردّی از خاکریز بر شانه‌ها.

و در روز ارتش، باید به احترامشان ایستاد؛ نه فقط با پرچم و سرود، که با چشم‌هایی اشک‌بار از سپاس، و قلبی که بفهمد امنیت، میوه‌ای‌ست که از خون و تعهد و انضباط ارتش روئیده است.

درود بر ارتش جمهوری اسلامی ایران؛

بر مردانی که در میدان‌های جنگ، با شهادت رفیق شدند و در روزگار صلح، نگهبان آرامش ملت ماندند.

درود بر یگان‌هایی که حتی در سکوت، نظم را چون آیه‌ای مقدس حفظ کردند.

درود بر آنان که مرزهای خاک را حراست کردند، تا مرزهای دل‌های ما آرام بماند.

و سلام بر ارتش، سلام بر دژ استوار ایران.