حکایت جوانمردان در ۱۲ روز پایداری

قزوین_ باور دارم که شیطان، هیچ تسلطی بر ما ندارد. تنها قدرتی که دارد، القای ترس است. یعنی حتی ترسی که به جان آدم می‌اندازد هم واقعی نیست. تو را می‌ترساند از کاری که به آن ناتوان است. یادم است یک بار در یکی از حکمت‌های نهج‌البلاغه خوانده بودم: که از امیرمومنان پرسیده بودند چگونه بر دشمنانش پیروز می‌شود؟ و ایشان جواب داده بودند، با کسی نجنگیدم مگر آن‌که مرا در شکست خود یاری کرد. 

بعد داخل پرانتز توضیح داده بود که منظور با ترسیدن از هیبت امام، خودش را باخته و آماده‌ی شکست شده! آنها با ترسی که خدا در دل‌هاشان نسبت به سپاهیان خودش انداخته، محکوم به شکست‌اند. 

حکایت جنگ رژیم غاصب صهیونیستی با ما، حکایت جنگ حق و باطل است. ام‌روز در خبرها خواندم؛ وزیر خارجه‌ی چین هم‌چه حرفی زده که جنگ ایران و اسرائیل، جنگ بین حق و باطل است! خیلی عجیب است این حرف! اینکه یکی که اصلا کشورش مهد بی خدایی و بت پرستی است ما را حق بداند و دشمن صهیونی را باطل. این همان «اگر دین ندارید آزاده باشیدِ» امام حسین علیه‌السلام است.

خدا را ببین چطور مردم را به وسیله‌ حماقت دشمن، سر وحدت آورده؟ در دوران سربازی شخصی آمد برایمان سخنرانی کرد و گفت: «این‌ها مثلی دارند و می‌گویند ما هرچه خدعه می‌کنیم، هرچه زحمت می‌کشیم و این‌ها را (منظورشان ما شیعیان هستیم) به لبه‌ی مرگ می‌کشانیم، باز مغلوب عقل آخرشان می‌شویم.» و چه کسی جز احمق، یک چیز را نه دو بار!، بلکه صدها بار امتحان می‌کند؟

زدند و کشتند و خرابی به بار آوردند اما مردمی که قرار بود با این چیزها بترسند و جا بزنند، حالا محکم‌تر و معتقدتر پای انقلاب و کشور و امام‌شان ایستاده‌اند. نشانه‌اش جمعیتِ زیادی که در جشن و اجتماعِ عید غدیر آمدند به خیابان‌ها. همه می‌دانستند که از این ام‌الخبائث بعید نیست که مردم را ترور کند اما مردم نترسیدند و آمدند. آمدند و بعدش هم آمدند و بعدتر هم هرجا لازم باشد می‌آیند چون... دوست ندارند یزیدی باشند.

 دوست ندارند مثل مردم کوفه، حسین زمان‌شان را تنها بگذارند. چون نمی‌خواهند ثمره‌ی خون شهیدان‌شان و رنج عالمان‌شان هدر برود. زدند و ما هم زدیم. آنها نامردی می‌زنند و ترور می‌کنند. در مقابل مردان جنگی ما، جوان‌مردانه می‌زنند. آنها متوسل‌اند به یک مشت خائن و نفوذی که الحمدالله بچه‌هامان دارند جمع‌شان می‌کنند و ما متوسلیم به قدرت تمام نشدنی خداوندی که وعده‌ی یاری داده امروز، اخبار پر بود از بشارت. هواپیماهای بدون سرنشین‌مان، تلافی پرواز بدون محدودیت روز اول‌شان را در آوردند.

 ساعت‌ها در آسمان تلاویو پرواز کردند و هرجا را خواستند زدند. مردم‌شان هم برعکس مردم شجاع و مومن ما، به قاعده‌ ترسو بودن‌شان که ویژگی این جماعت است، چپیده‌اند در سوراخ موش‌هاشان. بمیرند از این ترس

ان‌شاءالله.

احسان دمیرچی 

هنرمند قزوینی

انتهای پیام/۱۰۰۲