فرماندهی که با امکانات کم، کارهای زیادی کرد/ سپهبد علی شادمانی کیست؟
سردار سپهبد شهید علی شادمانی در سال ۱۳۵۸ به سپاه پاسداران پیوست و در خلال دفاع مقدس فرماندهی محور سرپل ذهاب، فرماندهی سپاه پاوه و از ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۷ فرماندهی لشکر ۳۲ انصارالحسین را برعهده داشت.
او از ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۵ معاون عملیات نیروی زمینی سپاه پاسداران بود و در فاصله سال‌های ۱۳۷۵ تا ۱۳۷۸ به‌عنوان فرمانده لشکر ۳ نیروی مخصوص حمزه انتخاب شد.
این فرمانده شهید از سال ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۰ فرماندهی قرارگاه نجف اشرف و لشکر ۴ بعثت را برعهده داشت و بعد از آن به فرماندهی دانشگاه پیاده نزسا انتخاب شد.
سردار سپهبد شهید علی سادمانی در فاصله سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۱ به‌عنوان رئیس اداره عملیات ستاد کل نیرو‌های مسلح فعالیت می‌کرد و از سال ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۵ همزمان معاون عملیات ستاد کل نیرو‌های مسلح و قرارگاه مرکزی خاتم را بر عهده داشت.
سردار سپهبد شهید شادمانی از ابتدای سال ۱۳۹۵ تا خرداد ۱۴۰۴ با حکم فرمانده معظم کل قوا به عنوان معاون هماهنگ کننده قرارگاه مرکزی خاتم الانبیاء خدمت کرد و پس از ترور ناجوانمردانه سردار سپهبد شهید غلامعلی رشید توسط رژیم صهیونیستی به فرمانده قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا منصوب و در خلال جنگ به فیض رفیع شهادت نائل آمد.
سردار سرلشکر علی شادمانی فرمانده قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیاء (ص)، یکی از فرماندهان برجسته و شناخته‌شده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که از نخستین روز‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی به عضویت سپاه درآمد. وی متولد همدان بود و در دوران دفاع مقدس فرماندهی لشکر ۳۲ انصارالحسین (ع) را بر عهده داشت و در جبهه‌های غرب و جنوب کشور نقش فعالی ایفا کرد.
«ایشان روز‌های نخستی که وارد سپاه شد به عنوان یک عنصر فرهنگی بروز و ظهور پیدا کرد از همین رو منش او از همان ابتدا منش فرهنگی بود و پرورش دهنده، به طوری که بسیاری از پاسداران و رزمندگان استان همدان پرورش یافتگان سردار شادمانی، سردار همدانی و یارانشان هستند… مصداق‌های توجه ایشان به موضوعات فرهنگی بسیار است و در این بین باید به اهدای کتاب توسط سردار اشاره کرد. ایشان کتاب‌های منتخب هدیه می‌داد تا جایی که دفتر کارش کتاب‌های زیادی آماده کرده بود و بعد از جلسات و یا دیدار‌ها کتاب‌های درخور هدیه می‌داد و این موضوع را مهم می‌شمارد.» اینها بخشی از روایت سردار رضا طلایی‌نیک از شهید شادمانی است.
پس از جنگ ایران و عراق، علی شادمانی در مسئولیت‌های کلان نظامی فعالیت کرد؛ از جمله معاون عملیات نیروی زمینی سپاه، فرمانده لشکر ۳ نیروی مخصوص حمزه سیدالشهدا، فرمانده قرارگاه نجف اشرف، رئیس اداره عملیات ستاد کل نیرو‌های مسلح و معاون عملیات ستاد کل نیرو‌های مسلح بود. او پیش از شهادت، معاون هماهنگ‌کننده قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیاء بود و پس از شهادت سپهبد غلامعلی رشید در ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، فرماندهی این قرارگاه را بر عهده گرفت.
او در سخت‌ترین اوضاع بیشترین فداکاری‌ها را از خود به یادگار گذاشت به خصوص در منطقه عمومی ماووت عراق او با کم‌ترین امکانات بیشترین کار را انجام داد. سردار شادمانی در منطقه غرب کشور جانباز شد و در جبهه‌های مختلف بار‌ها تا مرز شهادت پیش رفت و سرانجام در جریان حمله هوایی رژیم صهیونیستی به قرارگاه خاتم‌الانبیاء در خرداد ۱۴۰۴ به شدت مجروح شد و پس از چند روز بستری، در ۴ تیر ۱۴۰۴ به شهادت رسید. شهادت او با تسلیت گسترده در میان نیرو‌های مسلح و مردم ایران مواجه شد و پیکر این فرمانده رشید در مراسمی با حضور گسترده تشییع گردید.
وی به عنوان یکی از فرماندهان خستگی‌ناپذیر و مجاهد راه خدا شناخته می‌شد که عمر خود را صرف حفاظت از انقلاب اسلامی و دفاع از کشور کرد. همچنین آشنایی کامل او با ساختار عملیاتی قرارگاه خاتم‌الانبیاء و نقش ویژه این قرارگاه در هماهنگی میان ارتش، سپاه، وزارت دفاع و سایر نهاد‌های امنیتی، از ویژگی‌های برجسته او بود.
«بعد از عملیات‌های پی در پی در کربلای ۵ در منطقه شلمچه، برادر حاج مهدی کیانی، لشکر ۳۲ انصارالحسین (ع) را تحویل سردار حاج علی شادمانی داد و با شروع کار فرمانده جدید، مأموریت جدیدی به لشکر محول شد. در تاریخ ۱۸ فروردین ماه ۱۳۶۶ به لشکر ۳۲ انصارالحسین (ع) ابلاغ شد که از منطقه جنوب به غرب کشور برود و پس از ابلاغ، نقل و انتقالات شروع شد… به اردوگاه شهید شهبازی چهارزبر رفتیم و مقرمان را در آنجا برقرار کردیم. بعد از اینکه همه واحد‌ها و گردان‌ها مستقر شدند به لشکر انصارالحسین ابلاغ شد نیرو‌های اطلاعات، عملیات و ستاد را برای آماده‌سازی عملیات به منطقه ماووت عراق اعزام کنند که این کار هم انجام شد. بعد از اینکه منطقه شناسایی شد عملیات نصر ۴ در تاریخ ۳۱ خرداد ماه ۱۳۶۶ در منطقه ماووت عراق به اجرا گذاشته شد. در واقع این عملیات ادامه عملیات کربلای ۱۰ بود که با طراحی و فرماندهی سپاه در ۴ محور به اجرا گذاشته شد و در این عملیات رزمندگان اسلام موفق شدند به اهداف خود برسند.» این بخشی از روایت رضا میرزایی بود که در این عملیات خودش جانباز شده بود.
